Hic ambiguo ludimur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Bork: Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Bork: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Ita credo.: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Bork: Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Reguli reiciendam;: Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Tum ille: Ain tandem?: Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Sed ad bona praeterita redeamus.

Duo Reges: constructio interrete. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Primum quid tu dicis breve? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Sint ista Graecorum; Tum mihi Piso: Quid ergo? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Iam in altera philosophiae parte. Non est igitur voluptas bonum. Sed ad bona praeterita redeamus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Et ego: Tu vero, inquam, Piso, ut saepe alias, sic hodie ita nosse ista visus es, ut, si tui nobis potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.

Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
At iam decimum annum in spelunca iacet.