Quae duo sunt, unum facit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Duo Reges: constructio interrete. Prioris generis est docilitas, memoria;

Quo igitur, inquit, modo? Summus dolor plures dies manere non potest? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Tam enim diligenter, etiam si minus vere nam nondum id
quidem audeo dicere -, sed tamen accurate non modo fundatam,
verum etiam exstructam disciplinam non est facile
perdiscere.

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine
videretur, idcirco assignatum est deo.

Bork: Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.
Scaevolam M.: Haeret in salebra.
Bork: At hoc in eo M.
Quid de Pythagora?: Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Verum audiamus.: Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Bork: Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Quid vero?: Simus igitur contenti his.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Paria sunt igitur. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.